Aanslag bij Putten

In de nacht van 30 september op 1 oktober 1944 komen als gevolg van een hinderlaag door het verzet een Duitse officier en een verzetsman om het leven nabij Putten. Deze hinderlaag was een nieuw soort opdracht voor de verzetsgroep van Ab Witvoet, namelijk het overvallen van Duitse ordonnansen en stafauto’s. Dit bevel kwam van Jan Thijssen, hij was het hoofd van het Operatiecentrum van de Raad van Verzet. Vervolgens belandde de opdracht via de lokale commandant van de RVV, Berend Dijkman, bij de groep. Naar aanleiding van deze aanslag vond als represaille de Razzia van Putten plaats. In deze nacht vlak na Dolle Dinsdag en het mislukken van operatie Market Garden werd vanuit de vooropgezette hinderlaag een militair voertuig met vier Duitse militairen van het Hermann Göringregiment tot stoppen gedwongen en beschoten met een bren gun door de ondergedoken Britse militair Keith Banwell. Ondertussen wisten drie Duitse militairen te vluchten, inclusief Leutnant Sommer met een schotwond in de buik. Hij bereikte het ziekenhuis, maar overleed een dag later. Na het lossen van de schoten was de chaos groot, verschillende groepsleden renden weg en zelfs de groepsleider Witvoet was al snel spoorloos verdwenen. Toen de eerste paniek voorbij was werd Oberleutnant Eggert door de verzetsleden in de berm gevonden met een schotwond aan de knie. Ook verzetsman Frans Slotboom werd aangetroffen met een schotwond in de buik. Na enige discussie over het wel of niet executeren van Eggert werden beide mannen meegenomen voor medische verzorging. Op zoek naar de vermiste Oberleutnant werd Putten volledig omsingeld door Duitse troepen op 1 oktober. Een groot deel van de inwoners werd opgesloten: de mannen bij de openbare school en de vrouwen en kinderen in de hervormde kerk. Ruim honderd huizen werden in brand gestoken. Later op de dag zijn alle vrouwen vrijgelaten, maar de mannen bleven opgesloten zitten. Vervolgens werden deze mannen uit Putten op 2 oktober weggevoerd naar kamp Amersfoort, waarna ze werden getransporteerd naar concentratiekamp Neuengamme. De meeste mannen keerden niet terug.